لینک نما دایرکتوری سایت های برتر
تحقیق و مقاله با موضوع امانت داری در قرآن و روایات
تعریف امانت داری :
امانت داری چیست ؟
یکی از خصلتهای بسیار زیبا و پسندیده در میان انسانها امانت‌داری و بازگرداندن به موقع و همراه با سلامت امانت است.
هر کسی در زندگی گاهی به انسان پاکدل و امینی نیازمند می‌شود تا مال و وسیله‌ی راز یا مطلب مهمی را نزد او به امانت بسپارد حفظ امانت دیگران، احترام به احساسات پاک انسانی است عموم ادیان مقدس الهی بخصوص اسلام بر تقویت این صفت نیک تأکید فراوان نموده‌اند.
در قرآن مجید در مقام تعریف انبیاء آنان را با صفت، رسول، ناصح امین توصیف و معرفی می‌کند مثلاً درباره‌ی حضرت نوح می‌فرماید:
«هنگامی که برادرشان نوح بر آنها گفت: آیا تقوا پیشه نمی‌کنید؟ من برای شما رسول امینی هستم»
حضرت امام صادق علیهالسلام فرمود:
خداوند هیچ پیامبری را برنینگیخته جز بر راستگویی و ادای امانت به نیکوکار و بدکار.
پیامبر اسلام قبل و بعد از بعثت به محمد امین معروف بود و مردم اشیاء گرانبهای خویش را نزد آن حضرت به امانت می‌سپردند. حتی درشب هجرت که رسول خدا مخفیانه از مکه خارج شد امانتهای مردم را که غالباً همان کفار بودند نزد ام ایمن نهاد و به امیرالمؤمنین علیهالسلام فرمود تا در موقع مناسب به صاحبانش برگرداند.
خداوند سبحان در قرآن رعایت امانت را یکی از صفات مؤمنین می‌داند و می‌فرماید:
مؤمنان کسانیند که امانتها و پیمان خویش را رعایت می‌کنند.
امیرالمؤمنین علیهالسلام فرمود:
امانت‌داری روزی را زیاد می‌کند.
داستانی از سفارش پیامبر (ص) برامانت داری
امـانـت در نظر اسلام، از ارزش و جایگاه والایى برخوردار است، به طـورى کـه نمونه هاى فراوانى از سفارش ها و توجهات الهى قرآن و احادیث و روایات ائمه معصومین(ع) به چشم مى خورد.
در این جا نـمـونـه هـایـى از آیـات قرآنى و روایات معصومین(ع) را که درباره امانت بیان شده است ذکر مى کنیم.
خـداونـد در قـرآن نـسـبـت بـه حـفظ امانت و سپردن آن به دست صـاحـبـانشان مى فرماید:«ان الله یامرکم ان تودوا الامانات الى اهـلـهـا… ؛ خـداونـد به شما فرمان مى دهد که امانت ها را به صاحبانش بدهید.»
سوره نساء، آیه ۵۸
در جـایـى دیگر درباره خیانت نکردن در امانت مى فرماید: «فان امـن بـعضکم بعضا فلیود الذى اوتمن امانته ولیتق الله ربه… ؛ و اگـر کـسى از شما دیگرى را امین دانست، آن کس که امین دانسته شده امانت را باز دهد و باید از خدا بترسد.»
سوره بقره، آیه ۲۸۳
مرد چوپان و گوسفندان یهودیان
سال هفتم هجری پیامبر (ص) همراه هزار و ششصد نفر سرباز برای فتح قلعه خیبر که در ۳۲ فرسخی مدینه قرار داشت روانه شدند. مسلمانان در بیابان های اطراف خیبر مدتی ماندند و نتوانستند قلعه های خیبر را فتح کنند.
از نظر غذایی در مضّیقه سختی قرار داشتند به طوری که بر اثر شدت گرسنگی، از گوشت حیواناتی که مکروه بود، مانند گوشت قاطر و اسب استفاده می کردند.
در این شرایط، چوپان سپاه چهره ای که گوسفندان یهودیان را می چراند، به حضور پیامبر (ص) آمد و مسلمان شد، و سپس گفت: این گوسفندان مال یهودیان است در اختیار شما می گذارم.
پیامبر (ص) با کمال صراحت در پاسخ او فرمود: این گوسفندها نزد تو امانت هستند، و در آئین ما خیانت به امانت جایز نیست، بر تو لازم است که همه گوسفندان را به در قلعه ببری و به صاحبانشان بدهی.
او فرمان پیامبر (ص) را اطاعت کرد و گوسفندان را به صاحبانشان رساند و به جبهه مسلمین بازگشت.