مقاله و تحقیق درباره پارگی پرده گوش
پرده گوش که به آن پرده صماخ هم گفته می شود به شکل پرده نازکی است که انتهای مجرای گوش را مسدود و گوش خارجی را از گوش میانی جدا می کند. این پرده از نظر هندسی مخروطی شکل است یعنی وسط آن کمی فرورفته است. مساحت آن حدود ۸۰ میلی متر مربع است. استخوان چکشی به پشت پرده گوش وصل می شود. وقتی امواج صوتی به پردۀ گوش می رسند باعث حرکت آن شده و متعاقباً این حرکت از طریق استخوان چکشی و سپس دو استخوان دیگر گوش میانی به گوش داخلی رسیده و سلولهای عصبی موجود در گوش داخلی این امواج صوتی را به جریان عصبی تبدیل می کنند. جریان عصبی از طریق عصب شنوایی به مغز مخابره شده و آنگاه ما قادر می شویم صدای وارده را بشنویم.
مهمترین دلایل پارگی پرده گوش :
۱- دستکاری گوش
۲- وارد شدن فشار ناگهانی منفی یا مثبت به پرده گوش
۳- عفونت گوش میانی
۴- ورود ذرات جوشکاری به داخل کانال گوش و برخورد آن به پردۀ گوش
بعضی افراد عادت دارند که گوششان را با وسایلی مثل گوش پاک کن،گیرۀ مو و … تمیز کرده و یا بخارانند. این عادت نامطلوب علاوه براینکه ممکن است باعث خارش مداوم گوش و عفونت کانال گوش شود، در مواردی نیز ممکن است باعث پارگی پرده گوش شود.
اگر پرده گوش در معرض فشار ناگهانی مثبت و یا منفی شدیدی قرار گیرد ممکن است دچار پارگی شود. در این مورد می توان از وارد آمدن سیلی به گوش، شیرجه زدن به قسمت های عمقی آب و قرار گرفتن در نزدیکی انفجار نام برد.
در مواری دیده می شودکه وارد آمدن سیلی به گوش یک فرد باعث پارگی پردۀ گوش می شود. اگر شدت سیلی وارده به گوش زیاد باشد و سیلی کاملاً روی لاله گوش وارد شود به نحوی که باعث شود هوای داخل کانال گوش کمپرس شود می تواند باعث پارگی پرده گوش شود. این پارگی در ابتدا دردناک است امّـــا بعد از دقایقی درد برطرف خواهد شد و تنها شکایت بیمار معمولاً کاهش شنوایی و گرفتگی گوش است. معمولاً این نوع پارگی و همین طور پارگی های ناشی از دستکاری گوش در عرض چند هفته خودبخود جوش می خورد و عوارضی بر جای نمی گذارد مشروط بر اینکه تا هنگام جوش خوردن، گوش دچار عفونت نشود لذا بهتر است که بیمار به منظور پیشگیری از عفونت از آنتی بیوتیک خوراکی استفاده نموده، از وارد شدن آب به داخل مجرای گوش جلوگیری کرده و از ریختن قطرۀ دارویی به داخل کانال گوش اجتناب نماید.
گوش میانی از طریق لوله ای به نام شیپور استاش به حلق راه پیدا می کند. لوله استاش که حالت ارتجاعی دارد در حالت معمول جداره هایش روی یکدیگر خوابیده است. هنگامی که فشار داخل حلق زیاد شود مثل هنگام بلع و یا زور زدن این فشار جدار لولۀ استاش را از همدیگر باز کرده و هوا به گوش میانی می رسد. لازم است بدانید که بهترین حالت پرده گوش وقتی است که فشار دو طرف پرده گوش با یکدیگر (یعنی با فشار محیط اطراف) برابر باشند .
در مسافرت هوایی هر چه از سطح زمین بالاتر برویم فشار هوا کمتر می شود پس به هنگام صعود هواپیما فشار محیط کمتر از فشار گوش میانی می شود که در افراد سالم افزایش فشار گوش میانی از طریق شیپور استاش مستهلک می شود تا فشار دو طرف پردۀ گوش برابر شوند. به هنگام نزول هواپیما، موارد ذکر شده برعکس می شود یعنی فشارمحیط به تدریج افزایش می یابد و در نتیجه فشار گوش میانی کمتر از فشار محیط می شود که برای جبران باید شیپور استاش بتواند باز شده و از طریق حلق به پشت پردۀگوش هوا رسانده و فشار دو طرف پرده را یکسان نماید.
به هنگام مسافرت هوایی ، سوار شدن بر آسانسورهای سریع و شیرجه زدن به قسمت های عمیق استخر گاهی اوقات فشار محیط شدیداً تغییر پیدا می کند. اگر شیپور استاش قادر نباشد فشار را متعادل کند ممکن است پردۀ گوش پاره شود.
عفونت گوش میانی نیز یکی از دلایل مهم پارگی پردۀ گوش است. تجمع چرک در گوش میانی به تمام جداره های گوش میانی فشار وارد می کند. از آنجائیکه تمام جداره های گوش میانی به استثنای پردۀ گوش استخوانی است نهایتاً این فشار می تواند پرده گوش را سوراخ نماید. با سوراخ شدن پردۀ گوش و خروج ترشحات گوش میانی به درون کانال گوش، فشار از روی پرده گوش کاسته می شود و معمولاً درد بیمار به سرعت کاهش می یابد. هر چند که در مواردی که عفونت گوش میانی شدید و میزان پارگی پردۀ صماخ زیاد باشد ممکن است این سوراخ به طور دائمی باقی بماند. ولی معمولاً پارگی ناشی از عفونت حاد گوش میانی خودبخود در عرض چند روز ترمیم می شود. بدیهی است درمان به موقع عفونت های گوش میانی را برای پیشگیری از آسیب های بعدی پردۀ گوش اقدامی ضروری است.
پارگی پرده گوش به دلیل ورود ذرات جوشکاری بداخل کانال گوش نیز از مواردی می باشد که لازم است از آن نام ببریم. برخورد ذرات جوشکاری به پردۀ گوش باعث سوزاندن لبه های پارگی می شود. معمولاً این نوع پارگی برای همیشه باقی خواهد ماند و خودبخود ترمیم نخواهد شد برای ترمیم این نوع پارگی می توان از علل جراحی ترمیم پرده گوش که به آن میرنگوپلاستی می گویند بهره جست.
وارد شدن آب با فشار زیاد به داخل کانال گوش نیز می تواند باعث پارگی پرده تمپان و آسیب دیدن استخوانچه های گوش داخلی شود. این نوع پارگی معمولاً با عفونت گوش میانی نیز همراه می شود و معمولاً برای نرمیم آن لازم است بیمار تحت عمل جراحی قرار گیرد.
آنچه باید درباره پرده گوش بدانید:
۱- هیچگاه گوش خود را با وسایلی مثل گوش پاک کن، چوب کبریت ، گیرۀ مو و … تمیز نکنید.
۲- اگر دچار پارگی پردۀ گوش شدید وحشت نکنید. معمولاً پارگی های پرده گوش در عرض چند هفته خودبخود ترمیم می شوند.
۳- در طی زمان ترمیم پارگی پردۀ گوش حتی الامکان فین نکنید.
۴- در طی این زمان سعی کنید از ورود آب بداخل کانال گوشتان جلوگیری کنید و به هیچ عنوان از قطره های گوشی به طور خودسرانه استفاده نکنید.
۵- عفونت گوش شانس ترمیم خودبخودی را کم می کند لذا بدنبال پارگی پردۀ گوش استفادۀ کوتاه مدت از آنتی بیوتیک خوراکی اقدام مناسبی است.
۶- چنانچه پارگی خودبخود ترمیم نشود با عمل جراحی قابل ترمیم خواهد بود.